من هشتمین آن هفت نفرم

"من هشتمین آن هفت نفرم" مجموعه داستان های کوتاه عارفانه و اخلاقی نوشته عرفان نظرآهاری، نویسنده و شاعر معاصر ایرانی و به تصویرگری سحر بردایی است. در بخشی از این کتاب می خوانیم:

"سهراب نیستم و پدرم تهمتن نبود. اما زخمی در پهلو دارم. زخمی که به دشنه ای تیز، پدر برایم به یادگار گذاشته است.

هزار سال است که از زخم پهلوی من خون می چکد و من نوشدارو ندارم.

پدرم وصیت کرده است که هرگز برای نوشدارو، برابر هیچ کی کاووسی، گردن کج نکنم و گفته است که زخم در پهلو و تیر در گُرده، خوشتر تا طلب نوشدارو از ناکسان و کسان. زیرا درد است که مرد، می زاید و زخم است که انسان می آفریند.

پدرم گفته است: قدر هر آدمی به عمق زخمهای اوست. پس زخمهایت را گرامی دار. زخم های کوچک را نوشدارویی اندک بس است، تو اما در پی زخمی بزرگ باش که نوشدارویی شگفت بخواهد؛ و هیچ نوشدارویی، شگفت تر از عشق نیست. و نوشداروی عشق تنها در دستان اوست.

او که نامش خداوند است.

پدرم گفته بود که عشق شریف است و شگفت است و معجزه گر."