روش های تربیتی در قرآن: تذکر و یادآوری، موعظه، نصیحت و عبرت دهی، امر و نهی (جلد اول)
در حوزه تعليم و تربيت، اتخاذ روش صحيح و نتيجه بخش، امري مهم و ضروری است. چرا كه لغزش و اشتباه در انتخاب روش و بكارگيري آن، مي تواند به گمراهی و نابودی متربی منتهی شود. بنابراين بايد در پی شناخت و بكارگيری بهترين و كارآمدترين روش های تربيتی باشيم. و چه بهتر كه در اين خصوص به سراغ قرآن رفته، و اين مهم را در پرتو آيات نورانی آن جستجو كنيم. در اين كتاب، چهار روش: ۱. تذكر و يادآوری ۲. موعظه و نصحيت ۳. عبرت دهی ۴. امرو نهی، از منظر قرآن مورد بررسی قرار گرفته است. دليل اينكه اين چهار مورد در كنار هم آمده اند، كاركرد مشترك يعنی جنبه هوشيار سازي و انگيزشی بودن آنهاست. ارتباط اين چهار روش با هم به گونه ای است كه يك طيف روشی را در راستای تحقق يك هدف تشكيل مي دهند. در اين طيف، ابتدا با روش تذكر و يادآوری غفلت زدايی مي شود، آنگاه با موعظه و نصيحت نوعی خشيت و رقت قلب ايجاد مي گردد. با روش عبرت دهی بر اين امر تأكيد می شود. و در نهايت با امر و نهی، متربی برای تغيير رفتار با نوعی الزام و تحميل مواجه مي گردد.
