عجله و شتابزدگی: بحث‌هایی پیرامون عجله، اهمال‌کاری، صبر، بی‌تابی و وقار
یکی از آفت های بزرگ شهرنشینی و زندگی ماشینی «شتابزدگی» است. شتاب نه معقول و منطقی بلکه شتابی که آرامش را از همگان گرفته و امکان درک لذت زمان و توان برنامه ریزی را از همه سلب کرده است و همه چیز برق آساست و بسیاری از بیماری های عصبی از جمله اضطراب، افسردگی، حوادث، مصیبت ها، ناپایداری دوستی ها و ازدواج ها و ... ناشی از شتاب زدگی و بی برنامگی است. فرصت برای محاسبه و تفکر نیست، همه چیز مانند برق می گذرد و با گسترش تکنولوژی و زندگی به اصطلاح مدرن، ارتباطات عاطفی انسان ها کمتر و کمتر می شود. فشارهای روانی بیشتر و بیشتر و جامعه روز به روز گرفتار بیماری های روانی می شود. برای مقابله و درمان این آفت بزرگ، در منابع اسلامی نسخه های شفابخشی است که می توان براساس آن ها از این بیماری بزرگ اجتماعی رهایی یافت. امام علی (علیه السلام) می فرماید:
«مَنْ اسْتَطَاعَ ان يَمْنَعَ نَفْسَهُ مِن أَرَبَعَةٍ أَشياءٍ فَهُوْ خَليقٌ بِانْ لا يَنْزِلَ بِهِ مَكرُوهٌ ابَداً. قِيلَ وَ مَا هِي؟ قَالَ: الْعَجَلَةُ وَاللِّجاجَةُ وَالعُجْبُ وَالتَّواني؛ کسی که بتواند خویشتن را از چهار چیز باز دارد، سزاوار است که هرگز ناخوشایندی برای او رخ ندهد.گفته شد: آنها چیستند؟ فرمود: عجله، لجاجت، خودبینی و تنبلی.
