وبلاگ نویسی و روزنامه نگاری
در عصر و زمانه ای که تقریباً همه ما در فضای مجازی زندگی می کنیم و اینترنت امکان نوشتن و ابراز عقیده و عرض اندام برای همه فراهم کرده است، و می توان از سنگین ترین بحث و جدل های سیاسی تا سخیف ترین واکنش های اجتماعی را در کمتر از یک هزار ثانیه در فیس بوک، تویتر، وبلاگ ها و .. به سراسر عالم پرتاب کرد، جای یک نوشته مکتوب، منسجم و فراگیر درباره ساز و کار ورود به حوزه نوشتاری این پدیده شگرف در کشورمان خالی می نمود.
این خلاء را محمود سلطان آبادی، وبلاگ نویس سال های دور (اخبار ارتباطات) و کارشناس ارشد روزنامه نگاری و علوم ارتباطات به خوبی با کتاب تازه منتشره اش ” روزنامه نگاری و وبلاگ نویسی” پر کرده است. سلطان آبادی در این کتاب قدم به قدم وارد عرصه های تکنیکی موضوع شده؛ از مفاهیم وبلاگ نویسی شروع کرده و با “اخلاق” که مبحث مهم و چالش برانگیز امروزین فضای مجازی است، کتابش را به پایان برده است.
این کتاب که زبانی ساده و روان دارد در فصل دوم با پرداختن به تکنولوژی های وبلاگ نویسی، مخاطب را با مفاهیم علمی و کاربردی این حوزه آشنا می کند، و در فصل سوم به زبان نوشتاری حوزه وبلاگ ها می پردازد و قواعد نوشتاری در وبلاگ ها را برای ما بر می شمارد.
کتاب در فصل چهارم به سیر تحول وبلاگ نویسی می پردازد و از چگونگی رشد وبلاگ ها، تا نقش آنان در مبارزات انتخاباتی،کارکردشان در مواقع بحرانی، پیدایش روزنامه نگاری شهروندی و … را به طور جامع مورد بررسی قرار می دهد.
یکی از مباحث اساسی کتاب،که در فصل چهارم به بار نشسته و رویکرد اصلی کتاب است، پرداختن فراگیر به این سوال است که اصولاً “آیا وبلاگ نویسی، روزنامه نگاری است؟” سوالی که امروزه نه تنها در ایران بلکه در دنیا نیز سوال چالش برانگیز حوزه عالمان ارتباطات است. سلطان آبادی با سرفصل های متنوع در این بخش تا حد امکان سعی کرده است، نظرات مخالف و موافق صاحبنظران این حوزه را مورد تقابل قرار دهد تا در فرایند آن، مخاطب خود به برداشت لازم دست یابد.
این کتاب در پایان نیز تنی چند از استادان علوم ارتباطات در ایران را به تامل درباره همین سوال واداشته تا نقطه نظرات خود را کوتاه و خلاصه برای خوانندگان کتاب قلمی کنند.
کتاب ساده، روان و خوش فرم است، در تعداد صفحاتی منطقی و معقول(۲۲۵صفحه) و بدور از زیاده گویی هایی که می توانست از ماهیت فریبنده این حوزه سرچشمه گیرد.
