همنشینان پیامبران: وظیفه ما مسلمانان در برابر یتیمان
این کتاب از یک مقدمه و این عناوین تشکیل شده است: «مفهوم یتیم»، «یتیم در فرهنگ قرآن و سنت»، «رفتار معصومان علیهم السلام در برخورد با یتیمان»، «کودکان از دیدگاه روان‌شناسان»، «وظیفه مردم در قبال ایتام»، «آثار یتیم‌نوازی»، «نمودهای عینی حمایت از ایتام»، «خاطرات حامیان ایتام»، «حسن ختام» و «چه باید کرد».
در بخشی از عنوان«رفتار معصومان علیهم الاسلام در برخورد با یتیمان» می‌خوانیم: بررسی گفتار و سیره معصومان علیهم السلام حکایت از توجه خاص آنان به فرزندان یتیم دارد؛ آن بزرگواران افزون بر رهنمودهای فراوان در حمایت همه جانبه از ایتام، خود نیز حامی و پشتیبان یتیمان بودند.
رسول خدا صل الله علیه و آله و سلم در خطبه‌ای به مناسبت حلول ماه رمضان بیان نمود، دو مرتبه توجه به ایتام را مورد سفارش قرار داده، و می‌فرماید: هرکسی در این ماه یتیمی را گرامی بدارد، در روز قیامت، خداوند گرامی‌اش خواهد داشت؛ به یتیمان مردم، محبت کنید تا بر یتیمان شما محبت ورزند.
در بخش «وظیفه مردم در قبال ایتام» آمده است: در زندگی انسان‌ها خلأها و کمبودهایی وجود دارد که جز از طریق محبت و دوستی نمی‌توان آن را جبران کرد.
در میان کودکان یتیم بیشترین نیاز را احساس می‌کنند؛ زیرا آن‌ها در اثر از دست دادن پدر و یا والدین از سرچشمه مهر و محبت دور افتاده‌اند و بدین خاطر بیش از هر چیز به نوازش محتاجند و برای احساس عاطفی و روحی خواه ناخواه در انتشار پاسخ هستند.
اسلام همگان را مکلف کرده است تا به بهترین نحو این خلأ را پر کنند و به بیان دیگر کودکان امانت‌های خداوند در دست والدین هستند.
هنگامی که پدر و مادر از دنیا می‌روند؛ مسؤولیت سنگین آن به عهده مردم قرار می‌گیرد و وظیفه پیدا می‌کنند تا حتی در صورت وجود مادر یا سرپرست، او را در سرپرستی کودک یتیم یاری کنند و در غیر این صورت، شخصا اقدام کرده و آن‌ها تحت حمایت خویش قرار دهند.
