حسرت خور

کتاب مصوّر " حسرت خور "، داستانی تخیلی از سری داستان‌های «پروانه‌ای که روی بال‌هایش دنیا را داشت»‌ است که به سبک کودکانه و برای گروه‌های سنّی (ب) و (ج) تدوین شده است. هدف از نگارش این داستان، نکوهش حسرت دیگران را خوردن است. در این داستان آمده است: پروانه به خانة حسرت خور می‌رود و با دخترکی روبه‌رو می‌شود که مداد رنگی «حسود قدیم» را برداشته، چون فکر می‌کند مداد رنگی‌اش از مال او زیباتر است. پروانه به سراغ یار تو دلی حسرت‌خور، «حسرت خورک» می‌رود و با هم به چمنزاری در دنیای بال‌های پروانه می‌روند. پروانه و حسرت‌خورک با عاقبت ماجرای غازی که دوست داشت گردنی مانند پلیکان داشته باشد آشنا می‌شوند. از آن به بعد حسرت‌خور مدادرنگی دوستش را پس می‌دهد و از او عذرخواهی می‌کند و حسرت‌خورک متوجه رفتار اشتباهش می‌شود. پیام این داستان به مخاطبان این است که همیشه باید شکر گزار نعمت‌هایی که خداوند به آن‌ها داده باشند و حسرت دیگران را نخورند.