شعر همبال نسیم های دریایی

همبال نسيم‌هاي دريايي
امروز چقدر خالي از شعرم
    امروز چقدر خالي از شورم
        از كوچة شور و حال خود انگار
            قدّ دو سه چرخ،‌ دورِ خود، دورم

منظومه دورِ رفته از يادم
    تبعيدي كهكشهان خاموشم
        سياره سرد بي سرانجامي
            افتاده به گوشه‌اي فراموشم

از من چه نشان تازه مي‌جوييد؟
    از من كه زبان گفتنم خسته است
        پرواز به عالم خيالم كو؟
            صد پنجره رو به روي من بسته است

امروز تمام آرزويم اين:
    پرواز به آسمان رويايي
        با بال و پر خيال شعري خوش
            همبال نسيم‌هاي دريايي.

شاعر: تقي متقي ـ سال: تير 79