من و شعر

من و شعر
نمي‌دانم چگونه شعر گفتم
    همين را بارها مي‌پرسم از خود
        كجا آغاز شد اين دوستي‌مان
            چگونه او شريك شادي‌ام شد

نمي‌دانم چرا همراه من شد
    زماني كه نبودم او كجا بود
        ميان باغي از گل بود شايد
            و يا همبازي پروانه‌ها بود

از آن وقتي كه من يادم مي‌آيد
    نبودم من بدون شعر، تنها
        دلم با او هميشه پرسه مي‌زد
            كنار شاپرك‌ها، پيش گل‌ها

هميشه در كنارش شاد بودم
    دلم لبريز بود از شور و احساس
        از اين پس نيز با او شاد شادم
            ميان باغي از عطر گل ياس

                            شاعر: يحيي علوي فرد