دشت رویا

شعر دشت رويا
ناگهان لحظه‌هاي خالي را
    نغمه‌هاي پرنده‌اي پر كرد
        غنچه‌اي ناگهان شكوفا شد
            دشت را عطر خنده‌اي پر كرد

در افق بين آسمان و زمين
    يك گل زرد آفتابي شد
        آسمان روشن و خيال انگيز
            رود بيش از هميشه آبي شد

هر طرف در فضا نمايان شد
    فوجهاي قشنگ پروانه
        زرد و سرخ و سفيد ... نارنجي
            آسمان شد به رنگ پروانه

من پر از اشتهاي يك شاعر
    لحظه‌ها را عميق مي‌بينم
        در فضايي پر از گل و احساس
            شاعر لحظه‌هاي شيرينم
شاعر: محمد جبرئيلي