سخاوتمند و بخشنده

اسمی برای آشنایی با آقای سخاوتمند و بخشنده

آقای مربی، یه روز توی کلاس، از معنای بعضی از اسم ها پرسید. هر کدوم از بچه ها که معنای اسماشونُ می دونستند، جواب آقای مربی رو می دادن. حامد گفت: حامد یعنی کسی که شکر خدا می گه و اون رو ستایش می کنه؛ سعید گفت: اسم من هم به معنای انسان خوشبخته. 

خلاصه هر کدوم از بچه ها، درباره اسماشون توضیح می دادن تا این که نوبت به جواد رسید، آقای مربی پرسید: آقا جواد! شما می دونی که معنای این کلمه چیه و چرا پدر و مادر شما این نامُ براتون انتخاب کردن؟ جواد گفت، آقا اجازه! بله! جواد یعنی بخشنده، یعنی کسی که اون چیزهای رو که داره، با دیگران تقسیم می کنه. بابام می گه: من یه اسم خیلی خوب برات انتخاب کردم: چون نام تنها پسر امام رضا (ع)، امام نهم ما هم همینه. آقای مربی، لبخندی زد و گفت: بابات درست می گه، جواد، یکی از قشنگ ترین اسم های دنیاس.  جواد، از نام های خدا؛ بسیار بخشنده و سخی، لقب امام نهم، بخشنده، جوانمرد، سخاوتمند، راد، کریم و با کَرَم 

شعر برای آقای سخاوتمند و بخشنده

شعر نهمین ماه تابان

او دوست دار مومنان بود

او سینه ای چون آسمان داشت

با هر کسی او مهربان بود

در سینه قلبی مهربان داشت

او بود در پرهیزکاری

تنها جوانِ روزگارش

بخشنده بود و دست گیری

از بی نوایان بود کارش

همواره در دل های مردم

او دانه های علم می کاشت

آن قدر دانا بود و عالم

که دشمنش هم دوستش داشت

خورشید دانش در دلش بود

با آن که او خیلی جوان بود

او بود مانند گل سرخ

خوش بوترین گل در جهان بود

نام عزیز او جواد است

او پیشوای شیعیان است

بین «ده» و «دو» ماه تابان

ماه نهم در آسمان است

شاعر: جعفر ابراهیمی

برای آشنایی با مهارت‌های موردنیازتان می‌توانید با کلیک روی هرکدام از موارد زیر، به آن‌ها دسترسی داشته باشید:

1. مهارت «پایان»
2. مهارت «بازی»
3. مهارت «شروع»
4. مهارت «تدریس»
5. مهارت «نویسندگی»
6. مهارت‌ «قصّه‌گویی»
7. مهارت «شعرخوانی»
8. شیوه «تنظیم محتوا»
9. مهارت «تابلونویسی»
10. مهارت «رنگ آمیزی»
11. مهارت «فرزندپروری»
12. مهارت آموزش «مفاهیم قرآنی»

نکات کلاسداری

• هدف از کلاسداری، اثرگذاری مطلوب دینی در حوزه عقاید، اخلاق، احکام و … می باشد.
• شما با مراجعه به پیوست می توانید برخی از نکات کلاسداری را دریافت فرمایید تا به یادگیری بهتر و ارتقاء معلومات فراگیرنتان کمک کنید.

موفق باشید.

نگارنده: محمدرضا عابدی