نوجوانى

مقدمه ای بر آشنایی با مبحث نوجوانی

نوجوانى (Adolesence) پر ارزش‌ ترین دوران زندگى، دوره ایی خاصّ با توّلدى دوباره است. نوجوانى از نعمت هاى پر ارج الهى و از سرمایه هاى بزرگ سعادت در زندگى بشر است. نوجوانى دوره چیره شدن احساسات بر افكار، همراه با یك جهش ناگهانى است. امام علی (ع): قلب نوجوان مانند زمین است. هر بذری در آن بپاشند، همان را قبول خواهد كرد. پیوسته احساس و فکر در ضمیرش در ستیزند تا این بحران را پشت سر گذارد و با غلبه عقل یا احساس به یك سو گرایش ‌یابد. نوجوانی دوره بر دوش كشیدن بار كودكى و بزرگ سالى است. زیرا نوجوانى دوره قوّت و توانایى است كه در بین دو دوره ضعف و ناتوانى (كودكى و بزرگ سالى) قرار گرفته است. پدران و مادران فردا همین نوجوانانی هستند که اکنون آماده می شوند تا برای جامعه و نسل آینده خویش سودمند باشند. پرداختن به مسائل نوجوانان، نه فقط براى خود آنان بلکه براى تمام خانواده ‌ها در جامعه مفید است تا از آنان در برنامه توسعه هر کشورى استفاده کرد.

نکات برخورد صمیمانه مربی با نوجوان

براى اینکه روابط شما مربیان با نوجوانان صمیمانه ‌تر و گرم ‌تر باشد، لازم است که به چند نکته زیر توجه فرمایید:

خوددارى از پند و اندرز مستقیم: با کارهایتان الگویى براى آنان باشید تا با پیروى از رفتار و گفتار شما روش صحیح برخورد را فرا گیرند.
تخلیه انرژى: نوجوانان داراى انرژى فراوان جسمانى هستند. تشویق آنان به ورزش موجب مى ‌شود تا انرژى خود را به طریق منطقى تخلیه کنند.
برقراری ارتباطی دو طرفه: اگر ارتباط شما با نوجوان یک‌ طرفه باشد، به سرکشى نوجوان منجر می‌ شود. اراتباطی صمیمانه بین شما و او شکل نمی‌ گیرد.
توجه به تاثیر مشکلات اجتماعى: مشکلات اجتماعى تاثیرات ناخوشایندى بر نوجوانان دارد. مداخله نکردن شما مربیان در بهبود شرایط اجتماعى، تاثیر تلاش ‌هایتان را کم ‌رنگ مى ‌کند.
آموزش مهارت برقرارى روابط اجتماعى: با تمرین های عملى مانند؛ برگزاری اردو، رفتن به سفرهای کوتاه، شرکت در جمع دوستان و ... مهارت روابط اجتماعی اشان را افزایش دهید.
دادن آزادى عمل: همچنان که کودک نوپا اجازه به تنهایى راه رفتن را دارد، نوجوان هم اجازه دارد تا حدودى پیامدهاى رفتارهایش را تجربه کند و طعم برخى سختی‌ ها را چشیده و براى زندگى مقاوم شود.
پذیرش نوجوانان: گام اول براى ایجاد رابطه ‌اى دوستانه و صمیمى با نوجوان این است که او را با همه کاستى ‌هایش بپذیرید و به او به عنوان فردى که داراى استقلال، سلیقه ‌هاى خاص و عقاید قابل ارایه است،‌ بنگرید.
گذاشتن وقت کافى: نوجوانان نیازمند توجه هستند، آنان مى ‌خواهند صحبت کنند، اعتراض کنند و از اتفاقاتى که برایشان مى ‌افتد، حرف بزنند. هرچه زمان این کار شما به عنوان مربى بیشتر باشد، خرسندى آنان بیشتر خواهد شد.
درک نوجوانان: درک شما از زندگى متفاوت از برداشت نوجوان از زندگى است. او زندگى را به ساده‌ ترین وجه ممکن می‌ نگرد، به طورى که عقایدش براى شما پوچ و مسخره است. او را درک باد کرد و نسبت به عقایدش بى ‌اهمیت نبود.